JAK TO SYLWESTRA BEZ FAJERWERKOW MOZNA SPEDZIC

I jakto sie mowi "swieta swieta i po swietach". Tu taj spokojne, inne, nietypowe swieta jak i sam sylwester.

Tak wiec aura Lantang doliny splynela na nasnoworocznie,spokojnie i bez fajerwerkow.

Pojechalismy do Miastaeczka w dalekiej dolinie, gdzie juz szczyty gor przypruszone mocno sniegiem, gdzie w nocy chlodno i spiwor zapiety do ostatniej dziurki najlepszym przyjacielem, gdzie tez mieszka mniejszosc tybetanska i od tego tak naprawde historia sie zaczyna.

Syabrubensi tomiejsce gdzie konczy trase autobus i skad tez rozpoczynaja sie wszystkie w tym rejonie Himalajow szlaki trekkingowe. Miasteczko dzieli rzeka. Dzieli na dwie czesci. Jak to sie w calym swieciezdarza ten podzial jest nierowny. Czesc pierwsza w ktorej staje autobus jest bardziej popularna, bardziej rozwinieta, ale niekoniecznielepsza, ale nikt o tym z turystow nie wie bo juz wmomencie opuszczania autobusu ma juz kilka propozycji zakwaterowania, czy posilenia sie, tak wiec ma w czym wybierac. Ta druga czesc miasteczka zamieszkuje mniejszosc tybetanska. Tam bieda az piszczy, jest hotelik, jest sklepik i jest bieda. Dwa lata temu pewni Polacy zapuszczajac sie w te rejony, jadac na dachu autobusu zapoznaja jednego z mieszkancow tej drugiej czesci. Postanawiaja zatrzymac sie po tamtej stronie rzeki. Poznaja blizej chlopaka z autobusu, ktory okazuje sie miejscowym spolecznikiem. Powstaje plan, wybudowac Piekarnie, z ktorej zyskow bedzie mozna polepszyc warunki bytu miejscowej ludnosci.

Tak oto trafilismy do Syabrubensi. Zapowiedzeni wczesniej przez Zuze, ktora projekt koordynuje i zbiera w Polsce pieniadze, szuka sponsorow. Mozektos chetny pomoc????

Zostalismy przez Nime ugoszczeni jak przyjaciele, poznalismy jego rodzine, dostalismy prezenty, dobrze zjedlismy. Byly tez spacery okraszone historiami tybetanskimi, opisem zwyczajow i kultury. A w Sylwestra siedzac w kuchni przy palenisku, przy lapce, bez pradu Nima uczyl nas grac w gre Tygrysy i kozy. Gra byla ladnie spreparowana z narysowanych kredka lini, a za pionki sluzyly nam kamyki (tygrysy) i ziarna kukurydzy (kozy). W zamian za to nauczylismy Nime grac w pokojowa, bez przemocy gre SKOCZEK. :) Na dowidzenia dostalismy KATY tybetanskie jedwabne chustki, ktore dzien wczesniej w ichniejszej swiatyni podarowalismy posazkowi buddy. Cala noc tamprzelezalay, na drugi dzien o poranku Nima zawiesil nam, kazdemu swoja, KATE na szyje, na szczescie i dobra wrozbe.Powinnismy nosic ja caly dzien a nastepniepowiesic w domu. Tak tez po powrocie uczynimy, Nima swoja powiesil na moscie co ma dac mu szczescie,poswiecil ja na rzecz Piekarni.

A dlaczegopiekarnia?? Ten kto byl w Azji ten wie.Tu jest prawie niemozliwe zdobyc chcleb. W kathmandu jest 3 piekarnie,wszystko dobre (chodz wiadomo ze nie tak jak w kraju) ale drogie.

To wlasnie chlebaturystom z europy najbardziej brakuje. (Mi osobiscie chleba i bialego sera, aj od miesiaca nie jadlam, czuje sie na glodzie JESTEM UZALEZNIONA :) taki rzeszowski z Trzebowniska, dwa kubki na raz bym zjadla. Oj troche sie zormarzylam, przepraszam.

No nic zeby nie przedluzac, Teraz jestesmy znowu (JUz 4 raz) w stolicy, jutro jedziemy do Pokhary, gdzie jest najpiekniejszy widok na Himalaje i przepiekne jezioro. Do tego duzocieplej niz w Kathmandu,wiec licze ze kurtka wieczorem juz nie bedziepotrzebna, a w dzien na spacerach bede lapac witamine D bezposrednio przez skore.

WSZYSTKIM I ICH RODZINA ZYCZYMY SPOKOJNEGO NOWEGO 2011 ROKU.

POGODY DUCHA I USMIECHU NA TWARZY.